Había unha vez un muro gris que estaba moi triste porque non parecía o muro dunha escola. El soñaba con ter cores e debuxos para que os nenos e nenas da escola miraran para el. Así pasaron moitos anos ata que o avó de Lois, o avó Pepe, que ten algo de mago, colleu os seus pinceis variña e as cores do arco da vella e comezou a transformación... O día que o muro apareceu pintado de branco, unha mañá de maio, os nenos e nenas miraron para el coma se fose a primeira vez que o vían: PINTARON O MURO! PINTARON O MURO DE BRANCO! E a partir dese día no muro ían aparecendo debuxos como por arte de maxia e os nenos e nenas do cole falaban do muro, do bonito que estaba quedando e de que era unha sorte que o avó de Lois fose un artista e quixera pintar alí no noso cole. Porque cando as cousas se fan con agarimo, sempre se acada algo bonito. E o muro gris da escola serviu para unir avós e netos, experiencia con gañas de aprender, maiores e pequenos, veciñanza e escola...
Moitísimas grazas avó Pepe polo teu traballo e o teu agarimo!
 |
| Pepe Noya, o avó de Lois, sae no Faro de Vigo |
 |
Cartel da Festa do viño tinto 2019
Autor: Pepe Noya
|
Preparando un agasallo para o avó Pepe.
