Pedín café con leite
á camareira
e tróuxome unha cunca
chea de letras.
E unha culler
por se me viña antollo
de remexer.
As letras eran doces
eu tiña fame
e decidín comelas
ata fartarme.
Mais tiñan vida
eu achegaba á boca
e elas fuxían.
Eran lenes e dondas,
as máis das letras,
sorrían en colores
de bolboretas...
E chanceaban:
cando eu quería pillalas,
elas voaban.
Brincaban ao seu gusto
sobre o mantel
xuntándose en palabras
que puiden ler:
amor e pan
casa, escola e camiños,
Nica e Iván...
Hoxe quixemos facerlle unha homenaxe a esta obra de María Victoria Moreno con letras, letras galegas, letras de galleta. Letras que tamén andaban polo mantel e que se xuntaban formando palabras que poidemos ler e despois comer. Feliz día das Letras Galegas!
Ningún comentario:
Publicar un comentario